Παράξενοι... σκοτεινοί καιροί...

Darkness over Eden (Kabir Bakie, Ohio, May 2004)

Σε παράξενους καιρούς ζούμε... Από τη μια η κοινωνική αναταραχή (ή... εξέγερση, όπως αυτόκλητα βαφτίστηκε από κάποιους... Χρήση των λέξεων για εντυπωσιασμό από αυτόκλητους νονούς, που εκμεταλλεύονται τα νεανικά όνειρα για να παρατείνουν τη γερασμένη ζωή τους και τα μουχλιασμένα ιδανικά τους) και η δυσμενής οικονομική κατάσταση και, από την άλλη, τα καθιερωμένα Χριστουγεννιάτικα μηνύματα πίστης και αγάπης από θρησκευτικούς και πολιτικούς ταγούς: "Ανέτειλεν η μεγάλη και αγία ημέρα των Χριστουγέννων, η μητρόπολις, δηλ. η μήτηρ και ρίζα όλων των εορτών, και μας συγκαλεί όλους εις πνευματικήν ανάτασιν και συνάντησιν μετά του νηπιάζοντος δι’ ημάς Παλαιού των Ημερών...", "Εκείνη τή φωταγωγημένη μέ τρόπο μοναδικό νύχτα, όταν τό άστρο της Ανατολής υπέδειξε τόν τόπο όπου γεννήθηκε η ελπίδα καί πήρε μορφή η παρηγοριά των ανθρώπων, μέχρι σήμερα, τό σκοτάδι συνεχίζει, δυστυχώς, τήν αέναη προσπάθεια νά καταπιεί τό φώς. Όμως τό Φώς νίκησε καί θά νικά πάντοτε" ... αλλά ακόμα βρισκόμαστε στο σκοτάδι... Ξερά λόγια, ξερά καίγονται... Ίδια και απαράλλαχτα κάθε χρόνο...

Αλλά γιατί θα πρέπει να φοβόμαστε το σκοτάδι; Γιατί μας έμαθαν να το φοβόμαστε και να το αποκηρύσσουμε μετά βδελυγμίας...; Ίσως γιατί μόνο στο σκοτάδι, στην απόλυτη σιωπή (...στο κουκούλι...), θα μπορέσουμε απερίσπαστα (και αναπόφευκτα...) να κοιτάξουμε μέσα μας, να σκεφτούμε, να στοχαστούμε έννοιες, λέξεις, πράξεις, που για τα "φώτα της πόλης" είναι αιρετικές, αλλά που ίσως αποτελούν τη μόνη διέξοδο και "φως" στους παράξενους και σκοτεινούς καιρούς που ζούμε...

Η έλευση του νέου χρόνου δε σημαίνει τίποτα, εάν ξαναγυρίσουμε σε αυτά που κάναμε πριν, εάν δε συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε αλλάξει… Μονάχα το κυνήγι της ζωής, όχι του χρόνου, θα μεταμορφώσει (στο κουκούλι...στο σκοτάδι...) την προνύμφη σε χρυσαλίδα και πεταλούδα με κρυστάλλινα φτερά…

Ολόθερμες ευχές για σωματική και πνευματική υγεία, εσωτερική μεταμόρφωση και αγάπη στη ζωή σας!